Golfbaan De Texelse loopt direct over in prachtige Texelse natuur en grenst aan Nationaal Park ‘Duinen van Texel’. Hierdoor komt u in de baan veel verschillende vogels en unieke plantensoorten tegen.
Door de ligging op vogeleiland Texel vinden we in de baan een grote verscheidenheid aan vogels.
Een dagtelling levert al gauw meer dan 70 verschillende soorten op.
Afhankelijk van het seizoen vindt u trekvogels, overwinteraars, broeders en zomergasten.
Hieronder noemen we 10 vogels die regelmatig op en rond de golfbaan te zien zijn.
Tekstbron: Vogelbescherming Nederland
Oeverzwaluwen zijn kenmerkende vogels van open terreinen met zoet water (bijvoorbeeld rivieren). Het broedgebied moet aan twee belangrijke voorwaarden voldoen: er moet een kale zandige of lemige steilwand zijn (waarin de nestholen uitgegraven kunnen worden) en er moeten flink wat muggen of andere insecten rondvliegen. De winter brengen zij door in Afrika. De bovendelen zijn bruin, maar heeft witte onderdelen met een duidelijke bruine borstband. De onderzijde vleugels is vrij donker en de staart is ondiep gevorkt.
Wie er oog voor heeft kan op Golfbaan De Texelse veel bijzondere, beschermde plantensoorten tegenkomen. Sta eens stil bij de prachtige breedbladige orchis. Deze is vanaf half mei tot half juni te vinden op de Golfbaan.
De zeldzame gevlekte orchis vindt u vanaf begin juni langs de waterkant van hole 7. Tussen hole 6 en 7 vindt u een prachtig stukje met gele bloemen van de ratelaar en de roze koekoeksbloemen.
Het groene, stengelomvattende, lancetvormige blad is gevlekt en onderaan dofgroen.
De gevlekte orchis verspreidt zich via stoffijn zaad. Het fijne zaad bevat geen reservevoedsel en kiemt alleen als een wortelschimmel (mycorrhiza) het zaad binnen dringt. Voor het overleven als plant is deze aangewezen op een symbiose met een bodemschimmel.
De plant groeit op matig voedselrijke, natte tot vochtige grond in grasland, op heidevelden en in de duinen.
De plant staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en sterk afgenomen. De plant is wettelijk beschermd.
Ja, dat is de vraag. In de ene flora heet deze plant veerdelig tandzaad maar in een andere flora spreekt men van driedelig tandzaad. Ik denk dat die vraag makkelijk is op te lossen want zijn officiële naam is Bidens tripartita en ‘tri’ is het latijn voor drie.
Veerdeling tandzaad wordt ook wel “Gevleugeld tandzaad” genoemd.
Dat tripartita (driedelig) slaat op de naaldjes aan de zaden van deze plant, naaldjes die rechtop in onze kleren vasthaken en dan ook zo vastzitten dat men ze er één voor één moet uithalen. Herken u het? Als u op de vierde hole de bal de linker rough richting het plasje in slaat, dan heeft u in de late zomer zeker kennis gemaakt met deze plant. De meeste zaadjes op het plaatje hebben echter maar twee naaldjes aan de zijkanten. Het derde naaldje zit als een nerf midden op de bovenkant en steekt een beetje uit. Er zijn wel enkele drietandige zaadjes te vinden maar het zijn er maar weinig. Ik denk dat bij aanraking de derde tand heel makkelijk afbreekt, vandaar zoveel tweetandige zaadjes.
Driedelig tandzaad komt nauwelijks voor op Texel maar rond de plasjes in het midden van onze golfbaan staan er honderden exemplaren. Het is bij uitstek een goede plaats voor deze soort: in het voorjaar droogvallend met een beetje rottige bodem. Maar waar komen al die zaden vandaan? Er zijn twee verklaringen mogelijk.
De zaden hebben daar al vele jaren gelegen en door de aanleg van de golfbaan is hun omgeving geschikt geworden om te kiemen.
De zaden zijn meegekomen met de grond die afkomstig is van de ‘Heicom’. Uit de lijst met de samenstelling van de Golfmix Spec. wordt het niet duidelijk waar de grond vandaan komt. Toch lijkt het me het meest waarschijnlijk dat de zaden van het driedelig tandzaad met de aangevoerde aarde zijn meegekomen.
Driedelig tandzaad behoort tot de composieten. De bloemhoofdjes zijn klein met soms aan de buitenkant lintbloemen; de buisbloemen zijn bruingeel. De plant kan wel 90 cm groot worden maar kan ook zeer klein blijven en heeft een donker bruinrode stengel. De bladeren zijn donkergroen, lancetvormig, getand en drietallig! Zou tripartita misschien slaan op de bladeren?
In de herfst ontkiemen de zaadjes en groeien uit tot rozetjes met ovaalvormige, lichtbehaarde, zachtgroene blaadjes. Nog heel klein en nauwelijks te vinden zijn deze rozetjes maar ze gebruiken de eerste voorjaarswarmte om door te groeien en een iel stengeltje met enkele witte bloemetjes te vormen.
De vroegeling behoort bij de familie van de Kruisbloemigen (Cruciferen), verwant aan de pinksterbloem en het koolzaad. De te vormen zaden zitten in houwtjes en die zijn bij het determineren van kruisbloemigen altijd van belang. De houwtjes van de vroegeling zijn elliptisch, bolvormig. U kunt namelijk ook al andere plantjes met kleine witte bloemetjes vinden: kleine veldkers, klein tasjeskruid en heel veel zandhoornbloem. De eerste 2 soorten zijn ook kruisbloemigen en hebben hun bladeren ook in een rozet. Maar zoals u op de plaatjes kunt zien zijn deze blaadjes bijna samengesteld, veerspletig en onbehaard. Er is ook een duidelijk verschil in de houwtjes: langgerekt bij de kleine veldkers en bij het kleine tasjeskruid lepelvormig.
Zandhoornbloem heeft alleen wel kleine witte bloempjes maar lijkt toch niet op de vorige soorten: geen rozet, een stengel met blaadjes en bloempjes en dicht tegen de grond gedrukt.
Zo, nu kunt u deze plantjes uit elkaar houden!
Hopelijk ziet u tijdens het zoeken van uw bal een vroegeling en al is het slecht weer, dit plantje geeft u een voorjaarsgevoel.
De Latijnse naam is Rhinanthus glaber en hij behoort samen met bijv. leeuwenbek, ereprijs en ook vingerhoedskruid uit uw tuin tot de Helmkruidfamilie. Het zijn er veel en veel meer dan vorig jaar.
Ratelaar is een bijzondere plant want hij is een halfparasiet. Hij zuigt zijn sappen op uit de wortels van grassoorten en kan dus alleen daar voorkomen waar grassen groeien. Een halfparasiet omdat hij wel met het groen in zijn bladeren en met behulp van het zonlicht zetmeel kan maken. Hij is een vrij algemene soort in onbemeste duingraslanden.
Aan de vierkantige stengel zitten de langwerpige-lancetvormigr, gekartelde bladeren twee aan twee tegenover elkaar. In de oksel van deze bladeren zit de lipvormige gele bloem met violet op de tanden van de lip. De kelk bolt bij het rijpen van de vruchten op en de ratelaar heeft dan ook zijn naam te danken aan het rammelende geluid dat de droge zaden in de vrucht maken als de wind ze heen en weer schudt.
Hoe de ratelaar aan zijn Texelse namen Skaater, Haantje en Kukelehaantje komt is mij niet bekend.
Aja Coutinho dook meteen in de boeken en vond in de veldgids voor vlinders en in de ‘Nederlands Oecologische Flora, wilde planten en hun relaties 2’, dat de galwesp met de Latijnse naam Diplolepis rosae de veroorzaker is van de vervorming.
Hoe gaat dat? Het galwespwijfje legt in mei eitjes in de ongeopende bladknoppen van een rozenstruik. Uit de eitjes ontwikkelen zich larven. De aanwezigheid van de larven maakt dat de knoppen zich niet normaal ontplooien, maar dat er een fraai rode, mosachtige vorming ontstaat van soms wel meer dan 3 cm in doorsnede. De larven overwinteren in deze gal, verpoppen in het voorjaar en komen in mei uit. De cyclus begint dan opnieuw.
De gal is dus geen vervorming van een vrucht maar van een bladknop en bestaat uit een kluwen van fijn, geveerde, gewimperde bladslippen en heeft de prachtige namen van bedeguargal, slaapappel of mosgal. Er werd zelf hypnotische kracht aan deze gal toebedacht, vandaar de benaming slaapappel.
Waar kunt u die pluizige bolletjes vinden? Wanneer u op de 8e hole niet rechtuit slaat naar de green maar uw te korte bal een goede afwijking naar rechts meegeeft dan kan uw balletje naast zo’n galletje terecht komen. In het gebiedje ten noorden van het zandpad, dat terugloopt naar het clubhuis, staan meerder kleine struikjes van de egelantier (Rosa rubiginosa) waar de galwesp in mei zijn eitjes in de bladknop legt.
Dus geen nieuwe soort maar wel weer een leuke vervorming van de natuur.
Ten westen van de Golfbaan wordt gewerkt aan de inrichting van natuurgebied Hanenplas. Duinvalleien worden hersteld en vochtige graslanden uitgebreid. Er zijn bosjes verwijderd om weidevogels meer kans te geven om in de graslanden en de duinvallei te broeden. In het open gebied kan de parnassia weer volop gaan bloeien. De watergangen krijgen natuurvriendelijke, flauwe oevers. Vanaf hole 7 en 17 is goed te volgen hoe de natuur zich hier de komende jaren gaat ontwikkelen.
